पढालेखा समाज अबुझ बन्नुु हुन्न

सम्पादकीय

गृहपृष्ठ
सम्पादकीय
पढालेखा समाज अबुझ बन्नुु हुन्न

पढालेखा समाज अबुझ बन्नुु हुन्न

Augustकविता खड्का

मध्य नेपाल

कोरोना महामारीले छिमेकी मुलुकहरु चीन–भारत र विश्वका २ सय १३ मुलुक गाँजिसकेको छ । यो क्रम रोकिएको छैन ।

अझै हुर्हुर्ती संक्रमण फैलने क्रम बढिरहेको छ । नेपाल जस्तो सानो भूगोल भएको मुलुकमा समेत ३७ हजार बढी संक्रमित भइसकेका छन् । मृत्यु हुनेको संख्या पनि २ सय भइसक्यो । भारतमा भने मृतकको केही तथ्याँक लुकाएको चर्चा बाहिर आए पनि ६३ हजार पार गरिसकेको छ । चीनको पनि उस्तै अवस्था छ । संक्रमित मात्र नभई मृत्यु हुनेको संख्याले समेत दुवै देशमा चार अंकको डिजिट छोइसकेको छ ।

यता नेपालमा पनि तीन अंकको डिजिट भेटिसक्दा यो समयमा जति सचेत र पूर्वाधार पर्याप्त हुनुपथ्र्यो, त्यो हुन सकेको छैन । नेपाल सरकार लगायत देशभरका ७ सय ६१ वटै सरकार अलमलमा नै समयम गुजारिरहे जस्ता छन् । उनीहरुले गरेको भनिएको काम जनताले अनुभूत हुने गरी अझै हुन सकेको छैन । यसको अलावा यस्तो समयमा पनि स्वास्थ्य सामग्री र मेशिन खरिदमा कमिशनको गन्ध आउन निकै विडम्बनापूर्ण छ । त्यसै गरी जनताको सजगतामा पनि कुनै सुधार आएको भनिहाल्नु पर्ने अवस्था छैन । झन् सचेत र पढालेखा व्यक्ति तथा वर्गको लापर्वाहीले सीमा नाघेको जस्तो छ । अनि संक्रमित भनिएकाहरु र होम आइसोलेशनमा बस्ने भनिएकाहरुको हेलचेक्र्याइले पनि सीमा कटेको छ । सर्वसाधारणहरु पनि कम अटेर छैनन् ।

आफू सुरक्षित हुने र अरुलाई पनि रोग सर्नबाट जोगाउनेभन्दा पनि अरुलाई सार्न पाए हुन्थ्यो भन्ने वेपर्वाहाबाट बढि जोगिनु पर्ने अस्था छ । उदाहरणको लागि पर्साको एक पालिकाको शिक्षा फाँटका कर्मचारी स्वाव दिएर डडेल्धुरा पुगे । पोजेटिभ भएर पनि उनले त्यहाँ गरेको रवैया कम छैन । काठमाण्डौको कागेश्वरी मनोहराकी फाइनान्स कम्पनीमा कार्यरत ३० बर्षीया महिलाको दर खाने तमास र संखुवासभाका एक क्याम्पसका प्रमुख कुनै क्षमा दिने खाल्का छैनन् । हुन त पर्साका एक सरकारी विद्यालयका प्रधानाध्यापक पनि संक्रमित पुष्टि भएपछि घरमा नै बस्छु भनी लापर्वाही तरिकाले बसेको व्यवहार नियाल्ने हो भने सबै शिक्षित र जानकार मानिसहरुबाटै संक्रमण फैलन बल मिलेको पुष्टि हुन्छ ।

डडेल्धुरा पुगेका शिक्षाका कर्मचारी पोजेटिभ, काठमाण्डौको मनोहराकी महिला पोजेटिभ र संखुवासभाका ती क्याम्पस प्रमुखकै अगुवाईमा आइसोलेशन सेन्टर तोडफोड सबै हर्कत हुन् । स्वाव दिएपछि रिपोर्ट नआउन्जेल सुरक्षित बस्नु भनी स्वास्थ्यकर्मीले दिएको सुझाव उलंघन गर्ने देखि संक्रमित भइसकेपछि पनि सबै कार्यक्रममा घुम्ने अनि बल्ल बनाइएको आइसोलेशन तोडफोड गर्ने क्याम्पस प्रमुख सबैलाई संक्रामक रोग ऐन २०२० अन्तर्गत कार्वाही गर्न चुक्नु हुन्न ।

यता पर्सामा पनि अटेर गर्ने देखि संक्रमित भई शव व्यवस्थापनका क्रममा अवरोध गर्ने, आफ्नो टोलमा अस्पताल संचालन गर्नु हुन्न भनी विरोध गर्न तम्सिने भिड कुनै मानवीय व्यवहारका पक्षपाती होइनन् भन्ने प्रष्ट हुन्छ । महामारीले अरुलाई मात्र छुन्छ आफूलाई छुँदैन भन्ने आडम्बरको अब कुनै तुक छैन ।

यो महामारीले भोली स्वयम्लाई पनि गाँज्छ भन्ने हेक्का सबैले नराख्ने हो भने मानव हुनुको खासै अर्थ छैन । त्यसैले जति धेरै अस्पताल र स्वास्थ्यकर्मीको संरक्षण, सम्बद्र्धनको साथ दियो उति नै संक्रमण न्यूनिकरणमा बल पुग्छ भन्ने कुरा कसैले सम्झनु पर्छ ।